Tatuaż, rana i tlenoterapia hiperbaryczna – co mają, czy też mieć powinny, ze sobą wspólnego?

Jak dziś, w trzeciej dekadzie XXI wieku, ująć definicję tatuażu?

Jak podejść do zagadnienia, przez pryzmat: 

Zjawisko wszak nie jest nowe – to przecież jeden z pierwszych udokumentowanych „zabiegów chirurgicznych”. 

Tatuaż w kontekście terapii hiperbarycznej

Trudno dziś doszukać się aktualnego, definicyjnego ujęcia, wykonywanej sztuki, wszystkich form tatuażu, która trafnie ujmuje zmiany jakie zaszły w ostatnich trzech dekadach. A zmiany zaszły i to ogromne!!! Na każdym poziomie: ujęciu socjologicznym, kulturowym, społecznym, powszechności występowania zjawiska etc. Zjawisko to równie często dotyczy mężczyzn, jak i kobiet. Badania
w poszczególnych krajach Europy, w niektórych przypadkach, wskazują na większy odsetek kobiet – posiadaczek tatuażu, niż mężczyzn, w ramach badanej grupy respondentów. Dziś, w krajach europejskich, odsetek procentowy, osób posiadających określoną modyfikację ciała, tatuaż, czy też inną jego formę, to wynik minimum dwucyfrowy, w stosunku do całej populacji. Jeśli spojrzymy na grupę 18-35 lat, to ilość osób posiadających tatuaż, w określonym kraju Europy, szacuje się od 35 do 60%!!!! Po prostu, tatuaż jest powszechny i nie ma grupy społecznej, której by nie dotyczył. W tych ostatnich trzech dekadach, tatuaż przeszedł swoistą „drogę” w społecznym postrzeganiu tego zjawiska. Od stereotypowego przyporządkowywania, posiadacza tatuażu, do grupy osób postrzeganych jako przestępcy, osoby z półświatka, margines i patologię w społeczeństwie, do dzisiejszego ujęcia tatuażu jako rodzaju sztuki, a osoby wykonujące tatuaż to po prostu Artyści, (przez duże „A”), swoiści Mistrzowie, wykonujący Dzieło. Nieprawdopodobny rozwój, powszechność, zmiana postrzegania zjawiska, to niepodważalne fakty! Tatuaż to dzisiaj sztuka, po prostu – jest to „BodyMody”® .
Po przeprowadzonych, kilkuletnich badaniach, analizie wyników określonych badań socjologicznych, wielu godzinach rozmów ze środowiskiem,  powstała współczesna definicja, wedle autorstwa dr Kamila Galickiego.

Tatuaż (Tattoo/definicja) – DZIEŁO poczynione przez Artystę, na żywym ciele/skórze (swoistym „płótnie tatuażu”®) za pomocą różnych technik. Najczęstsze stosowane techniki to: 

w celu zapuszczenia, środka barwiącego – „tuszu”, o różnych barwach.
Tatuaże wykonywane są w nieskończonej ilości kształtów i indywidualnych, autorskich wzorów (które podlegają przepisom o prawach autorskich* - a przynajmniej tak być powinno).
Jest zobrazowaniem twórczej działalności artysty, wykonującego zabieg, prowadzący do powstania określonego dzieła. Bardzo często jest „On” związany z wyrażeniem własnego „JA”, posiadacza dzieła – płótna tatuażu.

No i co tu ma do tego wszystkiego terapia hiperbaryczna?

Ano ma i to bardzo wiele!!! 

Każdy twórca i posiadacz dzieła chciałby oby to dzieło było Naj, Naj, pod każdym względem.
Jak chcemy go dobrze zachować, to jak o każde dzieło, trzeba o nie odpowiednio zadbać.
Nie ma co udawać, jest i negatywna część procesu – to powstanie rany na skórze.

A co do gojenia i zachowania, w jak najlepszej kondycji, skóry i samego wykonanego DZIEŁA/TATTOO znajdującego się na niej, badania wskazują jednoznacznie – iż zastosowanie terapii hiperbarycznej znacząco przyspiesza gojenie się ran, a więc niweluje następstwa wykonania tatuażu.

Czy tatuaż to rana i co ma do tego hiperbaria tlenowa?

Tatuaż z punktu medycznego to stricte rana

Wszystkie techniki, wykonywania tatuażu, prowadzą wprost do uszkodzenia zewnętrznych warstw skóry, wraz z leżącymi bezpośrednio pod nią, warstwami tkanek miękkich. 

Badania nad zastosowanie hiperbarii tlenowej (nie skupiając się tylko na tatuażu) oraz jej wpływem na gojenie się ran (oparzeń, ran i skutków zakłócenia dokrwienia, niedotlenienia określonej części ciała – odleżyn, czy schorzeń tzw. stopy cukrzycowej), a tak że w całym szeregu innych schorzeń, od lat były i są przedmiotem licznych badań, niezliczonej ilości ośrodków medycznych na całym świecie. Nie ma dziś liczącej się placówki medycznej, która to nie stosowała by hiperbarii tlenowej, jako leczenia bezpośredniego (wedle diagnozy lekarza), czy też metody w leczeniu skojarzonym, tj. leczeniu wspierającym leczenie podstawowe.
Z licznych badań wynika, że w ramach reakcji zachodzących w uszkodzonej skórze, podczas zabiegu hiperbarii tlenowej, następuje korelacja, co do tempa gojenia się ran i jakość regeneracji skóry w miejscu jej uszkodzenia. Pozytywny wpływ i skuteczniejsze gojenie się skóry wynika z reakcji zachodzących na poziomie subkomórkowym i komórkowym, a także tkankowym. U podstaw gojenia się określonego uszkodzenia, leży stymulacja utleniania tkanek w wyniku zmian ciśnienia i dostarczenia do uszkodzonych komórek, minimum  kilkunastokrotnie większej ilości tlenu, niż w sytuacji gdy nie wspieramy gojenia się skóry poprzez stosowanie komór hiperbarycznych.
W efekcie zastosowania leczenia wspartego hiperbarią tlenową, mamy znaczące, pozytywne  oddziaływanie, wpływające na tempo gojenia się tkanek oraz skóry. Należy mówić, iż mamy do czynienia z tzw. poprawą „prężności tlenu tkankowego”, tworzącego sprzyjające warunki „reperacji” – odtwarzania się uszkodzonych tkanek.
Prosto i w skrócie ujmując, tlen po wykonanym tatuażu poprawia gojenie się rany, zmniejsza ryzyko infekcji i zakażeń skóry, przyspiesza i ułatwia regenerację skóry, a na skutek tego, wykonany tatuaż – nasze dzieło, uzyskuje warunki dla trwałego zachowania swojej jakości.

Chcesz wiedzieć więcej? ZAPRASZAMY do kontaktu z BodyOxy!
W ramach naszego autorskiego programu „Tlen na rzecz gojenia się skóry po zabiegu tatuażu" – odpowiemy na nurtujące pytania, przedstawimy warunki współpracy.  

Od Kliniki BodyOxy i autora artykułu – „Niech Tlen doda Ci skrzydeł®” 😊

*zespół norm i praw wchodzących w skład prawa własności intelektualnej, a także ogół praw przysługujących autorowi do utworu (lub innemu uprawnionemu podmiotowi) upoważniających go do decydowania o dziele.

Leczenie niedosłuchu w komorze hiperbarycznej

Leczenie tlenem hiperbarycznym w komorze jest stosowane w leczeniu wielu przypadłości - także laryngologicznych. Sesje w tym urządzeniu są polecane m.in. w przypadku urazu akustycznego oraz nagłej głuchoty, nazywanej także nagłym niedosłuchem czuciowo-nerwowym - w skrócie NNCN. 

leczenie niedosłuchu w komorze hiperbarycznej

Czy leczenie niedosłuchu w komorze hiperbarycznej jest możliwe?

Czy stosuje się leczenie niedosłuchu w komorze hiperbarycznej? Istnieje grupa schorzeń, w wypadku których będzie to skuteczną terapią. Są to szumy uszne, utrata słuchu w wyniku np. infekcji, urazu czaszki lub urazu akustycznego, nagłej utraty słuchu. Inne wskazania, by sięgnąć po tlenoterapię hiperbaryczną, to wynikająca z różnych przyczyn głuchota. Jakich przyczyn? Np. choroby Meniere’a, powikłań po operacji, półpaśca usznego, urazu ciśnieniowego lub akustycznego. Taką terapię poleca się też w przypadku osób, które cierpią na zawroty głowy, powstałe w wyniku ostrej utraty czynności obwodowej części błędnika czy uszkodzeniem ślimaka. 

Skuteczne leczenie nagłego niedosłuchu w komorze hiperbarycznej

Co zostało już wspomniane wcześniej, komora hiperbaryczna to skuteczna terapia w leczeniu nagłego niedosłuchu czuciowo-nerwowego. Skąd się bierze ta przypadłość i po czym ją rozpoznać? Nie jest do końca jasne, skąd bierze się ta choroba. Zwykle przyczyn upatruje się w zaburzeniu funkcjonowania układu naczyń krwionośnych. Skurcz lub zator i brak dopływu krwi do narządu słuchu i ucha wewnętrznego może spowodować nagły niedosłuch. Inne przyczyny to infekcje wirusowe ucha lub górnych dróg oddechowych. Nagła utrata słuchu występuje też częściej u pacjentów, którzy przebyli  grypę, różyczkę lub opryszczkę.

Najczęściej problem ten dotyka tylko jednego ucha, ubytek słuchu wynosi powyżej 30 decybeli i przychodzi stopniowo, rozwijając się w kilka do kilkunastu godzin. Nagły niedosłuch najczęściej leczy się, podając pacjentowi środki przeciwzakrzepowe. Wsparciem o udowodnionej skuteczności są sesje w komorze hiperbarycznej. Połączenie konwencjonalnej terapii farmakologicznej z tlenoterapią hiperbaryczną częściej niż tylko leczenie konwencjonalne przynosiło rezultaty w postaci przynajmniej częściowego odzyskania słuchu.

Skuteczne leczenie nagłego niedosłuchu w komorze hiperbarycznej

Uraz akustyczny - leczenie za pomocą tlenoterapii hiperbarycznej

Uraz akustyczny - leczenie tej przypadłości także może się odbywać przy pomocy tlenoterapii hiperbarycznej. Tego rodzaju uraz spowodowany jest hałasem o natężeniu powyżej 130 decybeli - wówczas mowa o ostrym urazie akustycznym. Istnieje też druga jego odmiana - mianowicie przewlekły uraz akustyczny. spowodowany długotrwałym hałasem o umiarkowanym natężeniu (80-85 decybeli). W przypadku urazów akustycznych terapię tlenem hiperbarycznym zaleca się w połączeniu z konwencjonalnym leczeniem - można osiągnąć dzięki temu najlepsze efekty i poprawę słuchu nawet o 40 decybeli. By osiągnąć jak najlepsze rezultaty w możliwie jak najszybszym czasie, wskazana jest sesja w komorze już w 3 dobie od momentu wystąpienia urazu akustycznego. 

Podsumowanie i wnioski

Leczenie nagłego niedosłuchu w komorze hiperbarycznej i innych chorób uszu, jak uraz akustyczny czy szumy uszne, jest skuteczną i bezpieczną terapią. By osiągnąć najlepsze efekty, zalecane jest połączenie sesji w komorze z leczeniem farmakologicznym (często podawane są sterydy). Tlen w warunkach podwyższonego ciśnienia regeneruje struktury ucha wewnętrznego i poprawia mikrokrążenie. 

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - czym się od siebie różnią?

W naszej klinice BodyOxy oferujemy sesje w komorach hiperbarycznych, jednak istnieje jeszcze drugi typ takich urządzeń - normobaryczny. Komora hiperbaryczna a normobaryczna - czym się od siebie różnią i jakie są do nich wskazania? Wyjaśniamy to w najnowszym artykule. 

komora hiperbaryczna a normobaryczna

Komora normobaryczna - co to jest?

Komora normobaryczna - co to jest? To urządzenie, w którym można przeprowadzić w pełni bezpieczną i bezinwazyjną terapię tlenową. Wewnątrz komory w warunkach podwyższonego ciśnienia, wyższego niż ciśnienie otoczenia, podaje się mieszankę tlenu, wodoru i dwutlenku węgla. Nie są to jednak takie proporcje, jak we wdychanym na co dzień powietrzu, tylko inne. Jakie? Szacuje się, że w tej mieszance jest o około połowę więcej tlenu niż w normalnych warunkach atmosferycznych, do 2% dwutlenku węgla oraz do 0,5% wodoru.

Komora normobaryczna - na co pomaga?

Podobnie jak komora hiperbaryczna, komora normobaryczna także pomaga w leczeniu wielu schorzeń, a także poprawia ogólną kondycję organizmu i jego stan. Na co jeszcze pozytywnie wpływa komora normobaryczna? Krążenie krwi, wydolność fizyczną, lepsze dotlenienie wszystkich komórek ciała, zdolność zapamiętywania. 

Komora normobaryczna - na co jeszcze pomaga? Skraca czas rekonwalescencji, przyspiesza rehabilitację, zwiększa produkcję komórek macierzystych, co wpływa na szybszą odbudowę i regenerację organizmu i wszystkich organów.  Ponadto taka komora i zastosowana w jej wnętrzu mieszanka gazów ma silne działanie antyoksydacyjne, co oznacza, że spowalnia procesy starzenia się skóry. Normobaria jest też wskazana u pacjentów z autyzmem, nowotworami, zatrutych czadem, po przebytych zawałach serca lub mózgu i udarach. 

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - podobieństwa

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - jakie są podobieństwa tych dwóch rodzajów urządzeń? Bardzo zbieżna jest lista schorzeń, kiedy się je stosuje. Tlen w podwyższonym stężeniu wspiera organizm w walce z różnymi infekcjami i bakteriami. Przyspiesza gojenie się ran i poparzeń, a także czas rekonwalescencji po różnych urazach. Zarówno sesje w komorze hiperbarycznej  jak i normobarycznej dotleniają organizm, działają przeciwzapalnie i antyoksydacyjnie. Zbieżne są też przeciwwskazania, takie jak ciąża, klaustrofobia, rozrusznik serca, zapalenie nerwu wzrokowego, drgawki czy odma płuc. 

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - podobieństwa i różnice

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - różnice

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - najbardziej oczywistą różnicą między tymi dwoma urządzeniami jest zastosowane w ich wnętrzach stężenie gazów. W komorze hiperbarycznej pacjent oddycha niemal stuprocentowo czystym tlenem, w komorze normobarycznej mieszanką tlenu, dwutlenku węgla i wodoru. W normalnych warunkach atmosferycznych tlenu jest około 21%, w komorze normobarycznej do 40%, wodoru 0,00005% - 0,1-0,5% w komorze, dwutlenku węgla 0,03% - do 2% w komorze. Inne różnice są widoczne w budowie oraz wielkości komór: hiperbaryczna to najczęściej jedno- lub dwuosobowa, a normobaryczna pomieści wiele osób, nawet 10 lub więcej. W komorze hiperbarycznej tlen jest podawany za pomocą rurki lub maski, w normobarycznej nie ma żadnego dodatkowego sprzętu - można siedzieć, czytać, a nawet pracować na laptopie podczas terapeutycznej sesji. Jaki jest maksymalny czas zabiegu? W urządzeniu hiperbarycznym jest to 2-godzinna sesja, w normobarycznym w zasadzie nie ma żadnych ograniczeń. 

Komora hiperbaryczna na boreliozę

Terapia tlenem hiperbarycznym jest remedium na wiele przykrych dolegliwości. Jedną z nich jest borelioza. Przeprowadzono już niejedno badanie, dowodzące o skuteczności tej terapii w leczeniu tego schorzenia. W wielu krajach na całym świecie - Japonii, Chinach czy Ameryce Północnej - sesje w komorze hiperbarycznej są standardową i zalecaną procedurą wspomagającą leczenie boreliozy. Więcej wyjaśniamy poniżej. 

Borelioza - podstawowe informacje o tej chorobie

Borelioza to nazwa potoczna choroby, funkcjonującej pod nazwą krętkowicy kleszczowej, choroby z Lyme lub boreliozy z Lyme. Jest wieloukładową chorobą zakaźną, powstająca na skutek ukłucia kleszcza lub innego kłującego owada (komara, pchly, wszy i innych). W wyniku ukłucia dochodzi do zakażenia bakteriami z grupy krętków Borrelia burgdorferi.

Pierwszy, najbardziej charakterystyczny objaw to rumień wędrujący. Kiedy się pojawia na skórze? Już po 7 dniach, ale nawet do 3 tygodni od ugryzienia. Rumień wygląda dość charakterystycznie, trudno go pomylić z innym ugryzieniem: w środku jest zaczerwieniony, stopniowo blednie, ale jego brzegi stają się ponownie zaczerwienione (zdaniem niektórych przypomina wtedy tarczę strzelniczą).

Poza rumieniem inne objawy boreliozy to zmęczenie, zawroty i bóle głowy, aczkolwiek rzadko kiedy są one odpowiednio interpretowane, bo występują przy wielu innych chorobach. Inny charakterystyczny dla boreliozy symptom to porażenie nerwu twarzowego. 

komora hiperbaryczna borelioza

Borelioza - leczenie

Borelioza to przypadłość bakteryjna. Jakie w związku z tym są metody jej leczenia? Z reguły zalecana jest antybiotykoterapia. Najczęściej stosuje się leki z grupy tetracyklin, penicylin lub cefalosporyn. Co jeśli nie działają? Wówczas można sięgnąć po antybiotyki makrolidowe. Zastosowanie odpowiedniego schematu leczenia jest bardzo ważne, bo borelioza może doprowadzić do zaburzeń neurologicznych lub zaatakować stawy. 

Komora hiperbaryczna a borelioza 

Inną metodą leczenia tej przypadłości jest komora hiperbaryczna. Choroba jest wywoływana przez krętki z rodzaju Borrelia - są one beztlenowe, dlatego wysokie stężenie tlenu to środowisko, w którym umierają. Skuteczność stosowania tlenu hiperbarycznego w leczeniu boreliozy potwierdzają liczne badania. Szybkie i pozytywne skutki terapii tlenem hiperbarycznym zaobserwowano u większości pacjentów, u których antybiotyki nie przyniosły pożądanych rezultatów.

komora hiperbaryczna a borelioza

Komora hiperbaryczna na boreliozę

Sesje w komorze hiperbarycznej na boreliozę będą skuteczne pod warunkiem, że wykonana zostanie seria. Cykl życia krętki z rodzaju Borrelia trwa od 28 do 32 dni, dlatego zalecane są wizyty w komorze w serii do 40 razy (najlepiej codziennie). Zaburzy to cykl rozwojowy tej bakterii.

Poza widoczną likwidacją rumienia, zabieg poprawia ogólne samopoczucie pacjenta i jego odporność. Komorę można stosować w charakterze uzupełnienia konwencjonalnej terapii antybiotykami.

Do zabiegu w komorze hiperbarycznej najlepiej przystąpić jak najszybciej od momentu zakażenia. 

Komora hiperbaryczna na boreliozę a efekt Jarischa-Herxheimera

Zastosowanie tlenoterapii hiperbarycznej do leczenia boreliozy może wywołać u pacjenta efekt Jarischa-Herxheimera. Na czym polega i jak się objawia? To reakcja organizmu na wydzieloną w dużej ilości toksynę bakterii borrelii. Objawy, jakie mogą się wówczas pojawić, to gorączka, bóle głowy, nudności i dreszcze - są to pożądane symptomy i sygnał, że organizm pozbywa się tego nieproszonego gościa i rozpoczęła się intensywna produkcja toksyn w mechanizmie obronnym bakterii. 

Tlen a oparzenia

W ramach cyklu tematyki dotyczącej tlenu i ludzkiego ciała dziś przedstawimy zagadnienie oparzeń skóry. Kiedy mamy do czynienia z oparzeniem, jak je zdefiniować?

Ogólne informacje o oparzeniach

Jeśli mówimy o oparzeniu medycznym, definiujemy je jako uszkodzenie tkanek (najczęściej skóry i błon śluzowych) poprzez bezpośrednie działanie na skórę człowieka wysokiej temperatury, energii elektrycznej, promieniowania jonizującego lub żrących środków chemicznych. Oparzenia (w zależności od uszkodzeń jakie wywoła) prowadzić może do uszkodzenia tkanek głębokich i poważnych konsekwencji dla życia i zdrowia człowieka.

Oparzenia kwalifikowane są w IV stopniowej skali (rozszerzony opis na końcu artykułu).

Oparzenie – jeśli mowa o oparzeniu, to zawsze mamy dwa podstawowe czynniki: temperatura oddziaływująca na skórę oraz czas, w jakim to odziaływanie ma miejsce. W pierwszym stopniu występuje ono przy przekroczeniu 42 stopni Celsiusa, oddziaływania na powierzchnię skóry przez określony czas. Temperatura ta jest dolną granicą, po której przekroczeniu białko tkankowe pozostaje nieodwracalnie uszkodzone. Powyżej tej temperatury jest już tylko gorzej, a oparzenia mają dużo bardziej dotkliwy charakter!!!.

Poprzez owe oddziaływanie w określonym czasie dochodzi do martwicy naskórka. Na poziomie temperatury 42 stopni Celsjusza , czas dla zajścia takiego nieodwracalnego procesu to 6 godzin. Jednakże z dalszym wzrostem oddziaływania temperatury, proces uszkodzenia skóry GWAŁTOWNIE PRZYSPIESZA. Przy oddziaływaniu temperatury 55 stopni Celsjusza, czas w którym dochodzi do powyżej wskazanych uszkodzeń to około 3 minut. Temperatura ok. 70 stopni Celsjusza powoduje uszkodzenia w czasie PONIŻEJ JEDNEJ SEKUNDY!!!

Jeśli chodzi o tlen i hiperbarię mamy tu ogromny czynnik wspierający regenerację skóry. Mechanizm oddziaływania hiperbarii tlenowej na skórę i błony śluzowe wynika z reakcji zachodzących na poziomie subkomórkowym, komórkowym i tkankowym. U podstaw tych procesów leży stymulacja uwalniania czynników odpowiedzialnych za gojenie się tkanek, poprawę utleniowienia tkanek oraz wiele innych efektów związanych z reakcjami biochemicznymi i procesami wewnątrzkomórkowymi1.

Opis przypadku pacjentki z oparzeniem

Jedna z osób, będąca pacjentką naszej kliniki, uległa oparzeniu na skutek zetknięcia się skóry ręki z nagrzaną ramą kominka.

Wsparcie hiperbarią gojenia się tego oparzenia, na granicy II/III stopnia, rozpoczęło się następnego dnia po zdarzeniu. Uszkodzenie skóry miało około 7 cm długości i około 5 cm szerokości. Widoczny był nabrzmiały pęcherz zawierający płyn surowiczy. Pęcherz był na całej powierzchni, z którą miała styk skóra z rozgrzanym metalem. Pacjentka zastosowała zimny okład i maść nawilżającą z nanosrebrem bezpośrednio po zdarzeniu – rys. nr 12 .

W kolejnych dniach Pacjentka korzystała z jednogodzinnych zabiegów z częstotliwością czterech zabiegów w kolejno następujących po sobie dniach. Zaobserwować można w ramach kolejnych dni, iż wchłonięcie płynu surowiczego nastąpiło w zaledwie trzy dni, bez perforacji pęcherza i to bez dodatkowych środków medycznych. Wystąpienie strupa
i złuszczenie się naskórka (znaczna poprawa rany) widoczne było praktyczne w okresach dwóch dni od rozpoczęcia kuracji. W sobotę i niedzielę (szósta i siódma doba od zdarzenia) pacjentka nie poddawana była zabiegowi. W kolejnym tygodniu odbyły się trzy zabiegi i znowu nastąpiła (zgodnie z jej suwerenną decyzją) przerwa w zabiegach na sobotę i niedzielę.

W rozpoczynającym się trzecim tygodniu poddana była kolejnym dwóm zabiegom. Po tym czasie pozostało obecnie jedynie lekkie zaczerwienienie w miejscu oparzenia. Pacjentka deklaruje dalszą wolę poddawania się zabiegom w celu całkowitego pozbycia się przebarwienia skórnego. Z obserwacji jakie prowadziła, stwierdziła bardzo wyraźne swędzenie rany po każdym zabiegu. Swędzenie nasilało się w porze wieczornej. Na szczęście umiała się powstrzymać od rozdrapywania gojącej się rany, co nie było takie łatwe. W ramach jej uprzejmości możemy Państwu przedstawić efekty zabiegów, w kolejnych etapach gojenia się rany.

W Polsce widzimy wyraźną dynamikę zaangażowania tlenoterapii hiperbarycznej w medycynie. Szpital MEDICAM w Gryficach – czołowa w Polsce placówka leczenia oparzeń – uruchomiła w grudniu tego roku nowoczesny Ośrodek Terapii Hiperbarycznej. W kompleksowo zmodernizowanych pomieszczeniach ulokowano komorę hiperbaryczną, usprawniającą proces regeneracji tkanek czy gojenia ran, np. przy stopie cukrzycowej lub po radioterapii.

Powstanie tego ośrodka jest dla placówki bardzo ważne. Tlenowa terapia hiperbaryczna jest bowiem jedną z najbardziej efektywnych metod dochodzenia do zdrowia. Polega na dostarczaniu pod wysokim ciśnieniem tlenu do wszystkich komórek ciała, pobudzając do wzrostu i odbudowy np. szpiku kostnego, naskórka czy naczyń krwionośnych. Dzięki komorze hiperbarycznej tkanki skutecznie wysycone są tlenem, który przenika nie tylko do czerwonych krwinek, zwiększa się jego stężenie w osoczu, układzie limfatycznym i płynie mózgowo-rdzeniowym3.

Charakterystyka oparzeń

I stopnia – obejmują tylko naskórek. Po czym poznać, że to oparzenie I stopnia? Cechy charakterystyczne to rumień, lekki obrzęk i bolesne pieczenie. Najczęściej oparzenie to występuje u osób, które przesadziły z opalaniem się, czy też naraziły się na zbyt długie działanie promieni słonecznych bez odpowiednich zabezpieczeń, a także na skutek krótkotrwałego działania pary wodnej lub gorącej wody.  Skóra w tym przypadku goi się po około tygodniu – czasem do dziesięciu dni. W następstwie oparzenia I stopnia nie pozostaje widoczna blizna.

II stopnia – – obejmują naskórek i część skóry właściwej (oparzenie II stopnia powierzchowne) lub naskórek i pełną grubość skory właściwej (II stopnia głębokie). Po czym poznać oparzenie II stopnia? Cienkościennymi pęcherzami wypełnionymi płynem surowiczym (II stopnia powierzchowne) lub pęcherzami o grubych ścianach, które niekiedy pękają (II stopnia głębokie).Przy tym typie oparzenia mamy do czynienia z procesem zapalnym  o silnym stopniu, jak również z martwicą wierzchniej warstwy skóry. Proces gojenia trwa najczęściej około jednego do dwóch miesięcy. Jednakże na skutek oparzenia o tym stopniu może dojść do uszkodzenia, mogącego pozostawiać trwałe zmiany skórna – bliznę na skórze.

III stopnia – obejmują skórę właściwą z naczyniami, nerwami skórnymi i podskórną tkanką tłuszczową. Po oparzeniu III stopnia tworzą się szaro-białe lub żółte strupy spod których sączy się wydzielina, będąca efektem poważnego stanu zapalnego. Oparzeniu tego stopnia i w długim czasie po zaistnieniu, towarzyszy silny ból, a na skutek zniszczenia komórek nerwowych występuje brak czucia na powierzchni uszkodzonej skóry. Po tym stopniu oparzenia pozostaje ziarnina, czyli tkanka złożona z pączkujących naczyń krwionośnych, fibroblastów oraz kolagenu, a później blizna. Oparzenie III stopnia długo się goi i bardzo często wymaga przeszczepu skóry.

IV stopnia - martwica obejmuje głębiej leżące tkanki (mięśnie, ścięgna, kości) oraz narządy wewnętrzne, w skrajnym sytuacjach tkanki są zwęglone. W najcięższych przypadkach, kiedy oparzeniem objęte jest ponad 50% powierzchni ciała, zwykle oparzenie takie jest śmiertelne.

Autor tekstu: dr Kamil Galicki 

zdjęcie  nr 1

dzień po oparzeniu pęcherz pokryty grubą warstwą maści pooparzeniowej

zdjęcie  nr 2

trzy dni po oparzeniu – bez użycia maści czy kremów

zdjęcie  nr 3

czwarty dzień po oparzeniu

zdjęcie  nr 4

pięć dni po oparzeniu

zdjęcie  nr 5

sześć dni po oparzeniu

zdjęcie  nr 6

osiem dni po oparzeniu

zdjęcie  nr 7

dziesięć dni po oparzeniu

zdjęcie  nr 8

dwanaście dni po oparzeniu

zdjęcie  nr 9

czternaście dni po oparzeniu

zdjęcie  nr 10

szesnaście dni po oparzeniu

zdjęcie nr 11

siedemnaście dni po oparzeniu

Przypisy

1Haltern C., Siekmann U.P., Rump A.F., Rossaint R.: ”Hyperbaric oxygen therapy (HBO):current standing Anasthesiol. Intensivmed. Notfallmed. Schmerzther., 2000

2Dokumentacja i prawa do jej wykorzystywania, jakiegokolwiek rozpowszechniania należą do IKG Technology sp. z o.o.

3https://www.superportal24.pl/komora-6848?fbclid=IwAR1EqoKkljiWBPGtb5-W0rw2EL-yVbGaRmTihYt4vyNAQYrhMRUkWBu19yo

TLEN to podstawa dla TLENOMANIAKÓW – informacje o tlenie

Odkrycie tlenu datuje się na rok 1774, a co ciekawsze dokonało tego dwóch całkowicie niezależnych od siebie naukowców1 – działanie dwutorowe (Anglia i Szwecja). Udowodnienie, że tlen jest pierwiastkiem, przypadło naukowcowi z Francji. (szczegółowy opis dokonań naukowych na końcu artykułu).

TLEN – to gaz:

tlen podstawowe informacje

W normalnych warunkach występuje w postaci dwutlenowych cząstek – znane nam O2.

Występuje również, acz rzadziej, w postaci cząstek trójatomowych (O3 – ozon) oraz w postaci cząstek czteroatomowych (O4).
TLEN występuje we wszystkich stanach skupienia:

Tlen w postaci ciekłej i stałej ma charakterystyczne jasnoniebieskie zabarwienie.

Gaz ten charakteryzuje to, iż może tworzyć związki prawie ze wszystkimi pierwiastkami.
Jeśli wejdziemy do Szkół lub wyjdziemy na ulicę naszych miast i miasteczek i zapytamy jaki jest najbardziej znany związek tlenu, usłyszymy odpowiedź:
No jak to co WODA (najbardziej znana jako H2O).
Pamiętajmy!!! TLEN jest niezbędny do wszystkich procesów spalania.
Na skalę przemysłową tlen otrzymujemy ze skroplonego powietrza, poprzez destylację frakcyjną. Na świecie w ten sposób uzyskuje się 99% wyprodukowanego TLENU.

Badacze i odkrywcy, którzy zajmowali się tlenem

Badacze i odkrywcy, mający wkład w dzisiejszą wiedzę, to:
Joseph Pristley
1766 r. został członkiem Towarzystwa Królewskiego w Londynie,
1771 r. zaobserwował absorbowanie przez rośliny CO2,
1772–74 r. dokonał rozkładu amoniak na wodór i azot,
1774 wykrył istnienie tlenu („zdeflogistowane powietrze”),
i nadto dla latających piórami po papierze w klasycznym stylu  (w tym również ja)  ciekawostka - 1780 r. inicjator rozpoczęcia produkcji piór metalowych (pierwowzór stalówek).2

Carl (Karl) Wilhelm Scheele szwedzki aptekarz i chemik (odkrycie opublikował dopiero 1777) - Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk; odkrył pierwiastki: tlen, chlor, mangan, molibden, wolfram, wiele związków nieorganicznych, m.in. kwas azotowy(III), kwas cyjanowodorowy, tlenek węgla(II), fluorek wapnia, siarkowodór, amoniak, arszenik, a także takie kwasy organiczne, jak np.: kwas winowy, moczowy, mlekowy, jabłkowy; otrzymał glicerynę.3

W genezie zagadnieniu tlenu wskazać należy dodatkowo, że francuski naukowiec udowodnił, że tlen jest pierwiastkiem. 

Lavoisier Antoine Laurent4
1764 r. adwokat przy parlamencie francuskim (Najwyższym Sądzie),
1777 r. wyjaśnił mechanizm spalania,
1778 r. został rzeczywistym członkiem Akademii Nauk w Paryżu,
1785 r. ostatecznie odrzucił teorię flogistonu,
1780 r. skonstruował kalorymetr lodowy,
1787 r. opracował nowe zasady nazewnictwa chemicznego 

Jednakże w meritum naszego zagadnienia po badaniach i analizach nad przemianami, którym towarzyszyło wydzielanie się gazów, uznał, że badania te stanowią oderwane ogniwa łańcucha wymagającego uzupełnienia i powtórnego przemyślenia (wypełnienie tego zadania nazwał rewolucją w chemii). 26 III 1774 doniósł, że część powietrza przyłączająca się do metali w trakcie ogrzewania jest „bardziej czysta” i lepiej nadaje się do oddychania niż powietrze atmosferyczne.

Autor artykułu: dr Kamil Galicki

Przypisy

1 Zarys medycyny hiperbarycznej z elementami terapii skojarzonej - prof. dr hab. n. med. dr h. c . Aleksandra SIERONIA, prof. dr hab. n. med. Grzegorz Cieślar, prof. dr hab. n. med. Marek Kawecki.

2 Encyklopedia PWN.

3 Encyklopedia PWN.

4 Encyklopedia PWN.

Hipoksja - co to jest?

Hipoksja - co to jest? Hipoksja a hipoksemia - czy to synonimy czy dwa zupełnie różne schorzenia? Na te i inne pytania odpowiadamy w najnowszym artykule. 

Hipoksja - co to właściwie jest?

Hipoksja - co to jest? Najkrótsza odpowiedź na to pytanie zawiera się w dosłownie dwóch słowach: niedotlenienie organizmu. Nieco rozwijając ten temat warto też dodać, że to niedobór tlenu w tkankach w stosunku do zapotrzebowania, wiodący do niedotlenienia organizmu. Są różne rodzaje hipoksji, o czym piszemy więcej poniżej. Przyczyny występowania tego schorzenia to różnego rodzaju choroby układu oddechowego i choroby krążenia. Inne choroby. które wywołują w organizmie ten stan, to astma oraz jedno z powikłań cukrzycy, czyli kwasica mleczanowa. 

Hipoksja - co to jest

Hipoksja a hipoksemia

Wiele osób zastanawia się, czy jest jakaś różnica pomiędzy hipoksją a hipoksemią, bo niekiedy pojęć tych używa się wymiennie w charakterze synonimów. Jednak znaczą one trochę coś innego. Są to zbliżone do siebie stany, ale nie identyczne. Hipoksja jest pojęciem szerszym, oznaczającym niedotlenienie całego organizmu. Z kolei hipoksemia to obniżone utlenowanie krwi tętniczej.

Hipoksja i jej rodzaje

Hipoksja dzieli się na kilka typów - wśród nich wymienić należy:

Poza wymienionymi powyżej rodzajami hipoksji, istnieją też jeszcze inne typy. Jakie? Między innymi hiperbaryczna, występująca u nurków oraz wysokościowa, obserwowana u himalaistów i innych miłośników wspinaczek na górskie szczyty. 

Hipoksja a hipoksemia

Hipoksja i typowe jej objawy

Czym objawia się hipoksja? Czy istnieją jakieś charakterystyczne dla niej symptomy? W dużej mierze zależy to od tego, z jakim jej rodzajem mamy do czynienia. Typowym objawem hipoksji wysokościowej są zawroty głowy i wymioty, halucynacje i przyspieszenie tętna, w najgorszym zaś wypadku obrzęk mózgu oraz płuc i śmierć. Najbardziej charakterystycznym symptomem hipoksji hipoksemicznej jest sinica centralna. Jest to zlokalizowane w okolicach ust, języka i błon śluzowych niebieskawe zabarwienie. Inne, mniej typowe objawy, które łatwo pomylić z innymi przypadłościami, to zawroty i bóle głowy, zmęczenie i zaburzenia widzenia.

Hipoksja a COVID-19

W dobie pandemii koronawirusa często pojawia się temat hipoksji. W jakim kontekście? U niektórych osób zakażonych wirusem SARS-CoV-2 zaobserwowano tzw. ukrytą hipoksję, nazywaną także cichą hipoksją. Jest to stan, w którym poziom wysycenia krwi tlenem spada poniżej normy, ale pacjent nie odczuwa tego skutków. To bardzo niebezpieczne, bo gdy poziom wysycenia krwi tlenem spada poniżej 85-80%, stanowi to realne zagrożenie dla życia. Wiele osób zaopatruje się w saturator, czyli niewielkich rozmiarów urządzenie pulsoksymetr, którym da się wykonać pomiar wysycenia krwi tlenem, czyli tak zwaną saturację.

Hipoksja i metody jej leczenia

Jakie są sposoby leczenia hipoksji? Przede wszystkim nie leczy się samej hipoksji, a raczej choroby, które wraz z nią występują, a więc na przykład przewlekła obturacyjna choroba płuc, astma, rozedma płuc i inne. Objawowo i doraźnie stosuje się tlenoterapię, czyli podawanie pacjentowi tlenu, by wysycić nim krew. Na tym polu wysoką skutecznością wykazuje się tlenoterapia hiperbaryczna w komorze hiperbarycznej, czyli zastąpienie wdychanego powietrza tlenem podawanym pod zwiększonym ciśnieniem. 

Jak ujędrnić skórę? Poznaj możliwości tlenu

Wiek, grawitacja, niezdrowy styl życia, niski poziom nawodnienia, zgubne nałogi, predyspozycje genetyczne - to wszystko czynniki, sprzyjające szybszemu starzeniu się skóry i utracie przez nią jędrności. W artykule przedstawiamy sposoby, jak ujędrnić skórę i dlaczego w tym celu stosuje się tlen. 

Dlaczego skóra traci jędrność?

Skóra traci jędrność, bo z wiekiem jej komórki produkują coraz mniej kolagenu i elastyny. To właśnie te występujące w skórze właściwej białka są odpowiedzialne za jej jędrność i sprężystość. Innych przyczyn utraty jędrności można upatrywać w nieodpowiedniej diecie i niewłaściwym poziomie nawodnienia. Szacuje się, że dorosła osoba powinna wypijać dziennie około 30 ml wody na każdy kilogram swojego ciała. Zbilansowana dieta poprawia wygląd skóry, paznokci i włosów, a nawet - jeśli zawiera antyoksydanty - powstrzymuje procesy starzenia się.

Bardziej jędrną skórę mają osoby aktywne fizycznie, jednak niektóre partie trudno wyćwiczyć. W przypadku skóry twarzy może to być samodzielny masaż lub w wyspecjalizowanym w tym zakresie gabinecie. Odpowiednia pielęgnacja także jest nie bez znaczenia - stosowanie odpowiednich kosmetyków, dopasowanych do rodzaju naszej skóry, staranny demakijaż, nawilżanie (nawet skóry mieszanej lub tłustej) zaowocuje piękną, promienną cerą. 

Większość używek nie sprzyja zachowaniu skóry jędrnej i sprężystej. Palenie papierosów i picie alkoholu - szczególnie w nadmiarze - sieje spustoszenie w całym organizmie, negatywnie wpływając też na stan skóry. Opalanie się - w solarium lub w naturalny sposób na słońcu - także przesusza skórę i pozbawia jej jędrności. Zawsze warto pamiętać o kremach z filtrem i to przez okrągły rok, a nie tylko latem. Niestety niektóre przypadłości skórne się dziedziczy - np. sine cienie pod oczami - problem, którego przyczyną jest płytko unaczyniona skóra. Szybsze wiotczenie skóry i zmarszczki także można odziedziczyć w genach po przodkach. 

Jak ujędrnić skórę

Jak ujędrnić skórę?

Trudno o jedną krótką odpowiedź na pytanie o to, jak ujędrnić skórę. Całkowicie lub niemal całkowicie darmowymi metodami jest wdrożenie w życie nowych nawyków żywieniowych oraz dbanie o odpowiedni poziom nawodnienia każdego dnia. Do swojego codziennego jadłospisu warto wprowadzić składniki bogate w witaminy z grupy B oraz witaminę E, nazywaną witaminą młodości: jajka, rośliny strączkowe i wątróbkę. inny sposób,. jak ujędrnić skórę, to ruch i regularna aktywność sportowa. Ćwiczenia gwarantują zachowanie skóry długo w dobrym stanie. Stan skóry i jej jędrność poprawią masaże i inne zabiegi, wykonywane w gabinetach kosmetycznych i salonach SPA. Niektóre z nich stosowane są na całe ciało, a inne na poprawę owalu twarzy, który wraz z wiekiem zmienia się na niekorzyść 

Jak ujędrnić zwiotczałą skórę za pomocą tlenu?

Jeszcze inny sposób, jak ujędrnić zwiotczałą skórę, to wykorzystanie tlenu. Na rynku kosmetyków znajduje się wiele specyfików z aktywnym tlenem. W salonach SPA oraz gabinetach kosmetycznych i medycyny estetycznej także stosuje się dobroczynne właściwości tego gazu. Przykładem takich zabiegów jest infuzja tlenowa, czyli wykorzystanie tlenu hiperbarycznego do wtłaczania aktywnych, odmładzających substancji do głębokich warstw skóry i naskórka twarzy bez jej nakłuwania. Inny popularny zabieg z tlenem to oxybrazja, czyli rodzaj mechanicznego peelingu podczas którego usuwany jest martwy naskórek  za pomocą tlenu oraz aplikowanego pod ciśnieniem strumienia soli fizjologicznej. 

Jak ujędrnić zwiotczałą skórę

Jak ujędrnić zwiotczałą skórę? Tlenem hiperbarycznym!

Jak ujędrnić zwiotczałą skórę? Jeszcze inny na to pomysł to seria zabiegów w komorze podczas tlenoterapii hiperbarycznej. Podawany podczas takiego zabiegu czysty tlen już po pierwszej sesji poprawia wygląd skóry - staje się promienna, zdrowa i dotleniona. Zachęcamy do wizyty w naszej klinice i sesji w komorze hiperbarycznej!

Regeneracja płuc po COVID-19 i paleniu

Niektóre choroby, np. COVID-19, a także zgubne nałogi, np. palenie, pozostawiają po sobie przykre dolegliwości. Zmiany w płucach lub zmniejszona ich pojemność oraz trudności z oddychaniem to typowe symptomy. Czy regeneracja płuc jest w ogóle możliwa? Postępuje samoistnie czy da się jakoś przyspieszyć ten proces?

Regeneracja płuc domowymi sposobami - czy to możliwe?

Czy istnieją domowe sposoby na regenerację płuc? Nic nie zastąpi terapii farmakologicznej i rehabilitacji oddechowej. W wielu przypadkach, np. u osób pracujących w zapylonych pomieszczeniach czy palaczy, zmiany w płucach mogą być na tyle zaawansowane, że nie pomogą proste, domowe patenty. Z drugiej strony każda osoba zdrowa może z nich skorzystać, by poprawić pojemność swoich płuc oraz wydolność fizyczną organizmu. Są na przykład mieszanki ziół do picia na płuca i drogi oddechowe. Znajdujące się w takich herbatkach rośliny i przyprawy, np. lukrecja, kurkuma, tymianek, podbiał, babka lancetowata czy imbir, łagodzą stany zapalne i podrażnienia układu oddechowego, wspierają też zachowanie drożności dróg oddechowych i poprawiają ogólną odporność. 

Inne patenty na regenerację płuc to ćwiczenia oddechowe - można je wykonywać samodzielnie w domowym zaciszu o dowolnej porze dnia. Warto nauczyć się, jak oddychać przeponą, bo podczas takiego oddechu pobiera się do 10 razy więcej tlenu niż oddechem płytkim. Wykonuje się go klatką piersiową przy jednoczesnym unoszeniu ramion i łopatek. Ćwiczenia oddechowe są wskazane u każdego - także u osób zdrowych, by poprawić kondycję układu oddechowego i pojemność płuc. Także niektóre rodzaje ćwiczeń sprzyjają płucom - najskuteczniejszym sposobem na zwiększenie ich pojemności są treningi aerobowe. Prowadzą do zwiększenia wymiany tlenowej w organizmie, a przy okazji też dochodzi do intensywnego spalania tkanki tłuszczowej.

Regeneracja płuc po COVID-19 i paleniu

Regeneracja płuc po COVID-19

W trakcie pandemii koronawirusa przeprowadzono już niejedne badania w kontekście tego, jaką zdolność regeneracji mają nasze płuca. Naukowcy z Holandii na próbie kilkuset pacjentów, którzy przeszli COVID-19, wykazali, że płuca większości z nich dobrze się regenerują  Tylko w przypadku osób, które wymagały pobytu na oddziale intensywnej terapii, pozostały resztkowe uszkodzenie tkanki płucnej, jednak w bardzo ograniczonym zakresie. 

Wiele ośrodków oferuje programy do regeneracji płuc po COVID-19 i rekonwalescencję po tej chorobie. W naszej klinice można skorzystać z dobroczynnych właściwości tlenu podczas tlenoterapii hiperbarycznej.  Pamiętajmy jednak, że nie zastąpi ona kuracji farmakologicznej i służyć może wyłącznie jako wsparcie dla innych, konwencjonalnych metod leczenia.

Warto zaznaczyć, że nie u każdej osoby, która przeszła koronawirusa i jest ozdrowieńcem, występują zmiany w płucach. U części, która miała łagodny przebieg, ich nie ma, u innych się cofają, ale jest też grupa, której towarzyszyło śródmiąższowe zapalenie płuc - to właśnie oni są narażeni na przewlekłe powikłania w postaci na przykład włóknienia płuc. U najcięższych przypadków regeneracja płuc będzie trwać wiele lat, przy trwałych uszkodzeniach dużego obszaru tego organu niezbędny będzie przeszczep.

Regeneracja płuc

Regeneracja płuc po paleniu

Czy regeneracja płuc po paleniu przez wiele lat papierosów jest w ogóle możliwa? Przede wszystkim najlepsze. co można zrobić, to porzucić ten zgubny nałóg. Przeprowadzono już dziesiątki badań na temat szkodliwości palenia papierosów - każda świadoma osoba zdaje sobie sprawę z tego, jakie są tego zdrowotne konsekwencje. Szacuje się, że w skali roku aż 4 miliony osób umiera z powodu palenia, dlatego każdy moment jest dobry, by raz na zawsze pożegnać się z tym nałogiem. Dla nałogowych palaczy mamy dobre wieści: już dobę od wypalenia ostatniego papierosa płuca zaczynają się oczyszczać i z organizmu całkowicie znika dwutlenek węgla, po 9 miesiącach regenerują się rzęski, które oczyszczają płuca. W kolejnych miesiącach i latach kilkukrotnie zmniejsza się ryzyko wystąpienia wielu groźnych chorób na czele z rakiem płuc i chorobą niedokrwienną serca. 

Czy istnieją zabiegi rekomendowane do regeneracji płuc po paleniu? Tak, jednym z nich jest sesja w komorze hiperbarycznej. Wykonanie serii poprawi stan górnych dróg oddechowych i przyspiesza oczyszczanie płuc i rzęsek z substancji smolistych, pochodzących z papierosów. Regularne seanse w komorze z tlenem hiperbarycznym sprawiają, że organizm oczyszcza się i samoistnie zaczyna odrzucać wszelkie toksyczne substancje. 

Tlen do inhalacji, czyli kiedy zalecana jest inhalacja tlenem?

Coraz więcej osób inwestuje w inhalator - najprostsze modele tlenowe są niemal na każdą kieszeń. Przyrząd ten jest zalecany jako wsparcie w leczeniu różnych przypadłości, a także prewencyjnie. W jakich dokładnie sytuacjach inhalacja tlenem to dobry pomysł i czy można bezpiecznie ją przeprowadzić w domowym zaciszu?

Tlen do inhalacji popularnym lekiem na różne schorzenia

Tlen do inhalacji, nazywany także tlenem inhalacyjnym, jest stosowany przede wszystkim w przypadkach niedotlenienia. Popularne zlecenie, kiedy jest on rekomendowany, to pacjenci, u których zaburzone zostało ciśnienie tlenu w tkankach..Tlen do inhalacji - sprzedawany w butlach o różnej pojemności - wdychany przez pacjenta zwiększa stężenie tlenu we wdychanych gazach, a tym samym podwyższa stężenie tlenu w pęcherzykach płucnych i daje wzrost prężności tlenu we krwi opuszczającej płuca. 

W takiej butli znajduje się sprężony gaz, który nie jest stuprocentowo, czysty tylko w mniejszym stężeniu (np. 99,4%-99,5%). Dlaczego? Długotrwałe oddychanie czystym tlenem jest szkodliwe i niebezpieczne. Więcej na ten temat można przeczytać w tekście oddychanie czystym tlenem - na co pomaga?

Sprzedawane w sklepach stacjonarnych i e-sklepach tleny inhalacyje to gotowe do użytku zestawy, składające się m.in. z butli z tlenem oraz maski do oddychania tym gazem. Butle liczą kilka litrów, co w zupełności wystarczy na prywatny użytek. Szacuje się, że puszka z 4,5 litrami tlenu inhalacyjnego wystarczy na około 35 wdechów po 2 sekundy każdy. 

Tlen do inhalacji - kiedy zalecana jest inhalacja tlenem

Inhalacja tlenem w przypadkach niedotlenienia

Inhalacja tlenem jest wskazana przede wszystkim u osób, które cierpią na hipoksję hipoksyczną. Jest to stan, w którym zawartość tlenu w organizmie jest zmniejszona. Skąd ten ubytek? Powodem jest niecałkowite utlenowanie krwi podczas jej przepływu przez pęcherzyki płucne i obniżenie prężności tlenu w krwi tętniczej. Hipoksja hipoksyczna dotyka osoby, które cierpią na różne choroby układu oddechowego lub borykają się z powikłaniami po zapaleniu płuc. Przypadłość ta może się pojawić też u osób zdrowych - np. w czasie pobytu w górach na znacznych wysokościach nad poziomem morza. 

Inhalacja tlenem podczas tlenoterapii jest wskazana u osób z prawidłowym zużyciem tlenu, ale zmniejszoną prężnością tlenu w mieszanej krwi żylnej podczas oddychania powietrzem atmosferycznym - innymi słowy jest to opisana powyżej hipoksja hipoksyczna. Z kolei w wypadku hipoksji histotoksycznej, czyli stanu hipoksji powodowanej zahamowaniem procesów utleniania w tkankach, tlenoterapia tego rodzaju nie jest wskazana, podobnie jak w przypadkach hipoksji anemicznej i zastoinowej. 

Inhalacja tlenem - wskazania i korzyści

Inne przykłady, kiedy inhalacja tlenem jest pomocna

Inhalacja tlenem to remedium na inne, mniej poważne dolegliwości niż schorzenia układu oddechowego i wynikająca z nich hipoksja hipoksyczna. Jakie to wskazania? U osób, intensywnie i regularnie uprawiających sport - dzięki inhalacjom tlenem ciało szybciej się zregeneruje nawet po dużym wysiłku. Na inhalację tlenem decydują się osoby, które borykają się z bezsennością, mają stresującą pracę lub uporczywe migreny, a także uczący się do matury lub ważnego egzaminu uczniowie i studenci. 

Inhalacja tlenem to zatem remedium na ogólne zmęczenie, złe samopoczucie, spadki nastroju, bezsenność, bóle głowy, problemy z pamięcią i koncentracją. Innym, mniej oczywistym zastosowaniem tlenu do inhalacji jest wsparcie procesów detoksykacji, stale zachodzących w organizmie, co przyda się szczególnie mieszkańcom miast z wysokim poziomem zanieczyszczenia powietrza i smogiem. 

Inhalacja tlenem polecana jest także kierowcom, bo redukuje senność i poprawia koncentrację oraz szybkość reagowania. Mogą po nią sięgnąć także pracownicy umysłowi, bo takie inhalacje redukują napięcia i wspierają procesy pamięciowe. Pracownicy fizyczni? Też - by zregenerować się po dużym wysiłku. Inhalacje tlenem są też rekomendowane u osób z obniżoną odpornością i przewlekle chorych, bo gaz ten w czystej postaci przyspiesza usuwanie z organizmu zanieczyszczeń, toksyn, wirusów i bakterii. 

Wszystkie osoby zainteresowane sprawdzeniem tego, jak czysty tlen działa na ich organizm, zapraszamy na wizytę w naszej klinice i zapisanie się na pierwszą sesję w komorze hiperbarycznej

Przeczytaj też: Hipoksja - co to jest?