Leczenie tlenem hiperbarycznym w komorze jest stosowane w leczeniu wielu przypadłości - także laryngologicznych. Sesje w tym urządzeniu są polecane m.in. w przypadku urazu akustycznego oraz nagłej głuchoty, nazywanej także nagłym niedosłuchem czuciowo-nerwowym - w skrócie NNCN. 

Czy leczenie niedosłuchu w komorze hiperbarycznej jest możliwe?

Czy stosuje się leczenie niedosłuchu w komorze hiperbarycznej? Istnieje grupa schorzeń, w wypadku których będzie to skuteczną terapią. Są to szumy uszne, utrata słuchu w wyniku np. infekcji, urazu czaszki lub urazu akustycznego, nagłej utraty słuchu. Inne wskazania, by sięgnąć po tlenoterapię hiperbaryczną, to wynikająca z różnych przyczyn głuchota. Jakich przyczyn? Np. choroby Meniere’a, powikłań po operacji, półpaśca usznego, urazu ciśnieniowego lub akustycznego. Taką terapię poleca się też w przypadku osób, które cierpią na zawroty głowy, powstałe w wyniku ostrej utraty czynności obwodowej części błędnika czy uszkodzeniem ślimaka. 

Skuteczne leczenie nagłego niedosłuchu w komorze hiperbarycznej

Co zostało już wspomniane wcześniej, komora hiperbaryczna to skuteczna terapia w leczeniu nagłego niedosłuchu czuciowo-nerwowego. Skąd się bierze ta przypadłość i po czym ją rozpoznać? Nie jest do końca jasne, skąd bierze się ta choroba. Zwykle przyczyn upatruje się w zaburzeniu funkcjonowania układu naczyń krwionośnych. Skurcz lub zator i brak dopływu krwi do narządu słuchu i ucha wewnętrznego może spowodować nagły niedosłuch. Inne przyczyny to infekcje wirusowe ucha lub górnych dróg oddechowych. Nagła utrata słuchu występuje też częściej u pacjentów, którzy przebyli  grypę, różyczkę lub opryszczkę.

Najczęściej problem ten dotyka tylko jednego ucha, ubytek słuchu wynosi powyżej 30 decybeli i przychodzi stopniowo, rozwijając się w kilka do kilkunastu godzin. Nagły niedosłuch najczęściej leczy się, podając pacjentowi środki przeciwzakrzepowe. Wsparciem o udowodnionej skuteczności są sesje w komorze hiperbarycznej. Połączenie konwencjonalnej terapii farmakologicznej z tlenoterapią hiperbaryczną częściej niż tylko leczenie konwencjonalne przynosiło rezultaty w postaci przynajmniej częściowego odzyskania słuchu.

Uraz akustyczny - leczenie za pomocą tlenoterapii hiperbarycznej

Uraz akustyczny - leczenie tej przypadłości także może się odbywać przy pomocy tlenoterapii hiperbarycznej. Tego rodzaju uraz spowodowany jest hałasem o natężeniu powyżej 130 decybeli - wówczas mowa o ostrym urazie akustycznym. Istnieje też druga jego odmiana - mianowicie przewlekły uraz akustyczny. spowodowany długotrwałym hałasem o umiarkowanym natężeniu (80-85 decybeli). W przypadku urazów akustycznych terapię tlenem hiperbarycznym zaleca się w połączeniu z konwencjonalnym leczeniem - można osiągnąć dzięki temu najlepsze efekty i poprawę słuchu nawet o 40 decybeli. By osiągnąć jak najlepsze rezultaty w możliwie jak najszybszym czasie, wskazana jest sesja w komorze już w 3 dobie od momentu wystąpienia urazu akustycznego. 

Podsumowanie i wnioski

Leczenie nagłego niedosłuchu w komorze hiperbarycznej i innych chorób uszu, jak uraz akustyczny czy szumy uszne, jest skuteczną i bezpieczną terapią. By osiągnąć najlepsze efekty, zalecane jest połączenie sesji w komorze z leczeniem farmakologicznym (często podawane są sterydy). Tlen w warunkach podwyższonego ciśnienia regeneruje struktury ucha wewnętrznego i poprawia mikrokrążenie. 

W naszej klinice BodyOxy oferujemy sesje w komorach hiperbarycznych, jednak istnieje jeszcze drugi typ takich urządzeń - normobaryczny. Komora hiperbaryczna a normobaryczna - czym się od siebie różnią i jakie są do nich wskazania? Wyjaśniamy to w najnowszym artykule. 

Komora normobaryczna - co to jest?

Komora normobaryczna - co to jest? To urządzenie, w którym można przeprowadzić w pełni bezpieczną i bezinwazyjną terapię tlenową. Wewnątrz komory w warunkach podwyższonego ciśnienia, wyższego niż ciśnienie otoczenia, podaje się mieszankę tlenu, wodoru i dwutlenku węgla. Nie są to jednak takie proporcje, jak we wdychanym na co dzień powietrzu, tylko inne. Jakie? Szacuje się, że w tej mieszance jest o około połowę więcej tlenu niż w normalnych warunkach atmosferycznych, do 2% dwutlenku węgla oraz do 0,5% wodoru.

Komora normobaryczna - na co pomaga?

Podobnie jak komora hiperbaryczna, komora normobaryczna także pomaga w leczeniu wielu schorzeń, a także poprawia ogólną kondycję organizmu i jego stan. Na co jeszcze pozytywnie wpływa komora normobaryczna? Krążenie krwi, wydolność fizyczną, lepsze dotlenienie wszystkich komórek ciała, zdolność zapamiętywania. 

Komora normobaryczna - na co jeszcze pomaga? Skraca czas rekonwalescencji, przyspiesza rehabilitację, zwiększa produkcję komórek macierzystych, co wpływa na szybszą odbudowę i regenerację organizmu i wszystkich organów.  Ponadto taka komora i zastosowana w jej wnętrzu mieszanka gazów ma silne działanie antyoksydacyjne, co oznacza, że spowalnia procesy starzenia się skóry. Normobaria jest też wskazana u pacjentów z autyzmem, nowotworami, zatrutych czadem, po przebytych zawałach serca lub mózgu i udarach. 

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - podobieństwa

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - jakie są podobieństwa tych dwóch rodzajów urządzeń? Bardzo zbieżna jest lista schorzeń, kiedy się je stosuje. Tlen w podwyższonym stężeniu wspiera organizm w walce z różnymi infekcjami i bakteriami. Przyspiesza gojenie się ran i poparzeń, a także czas rekonwalescencji po różnych urazach. Zarówno sesje w komorze hiperbarycznej  jak i normobarycznej dotleniają organizm, działają przeciwzapalnie i antyoksydacyjnie. Zbieżne są też przeciwwskazania, takie jak ciąża, klaustrofobia, rozrusznik serca, zapalenie nerwu wzrokowego, drgawki czy odma płuc. 

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - różnice

Komora hiperbaryczna a normobaryczna - najbardziej oczywistą różnicą między tymi dwoma urządzeniami jest zastosowane w ich wnętrzach stężenie gazów. W komorze hiperbarycznej pacjent oddycha niemal stuprocentowo czystym tlenem, w komorze normobarycznej mieszanką tlenu, dwutlenku węgla i wodoru. W normalnych warunkach atmosferycznych tlenu jest około 21%, w komorze normobarycznej do 40%, wodoru 0,00005% - 0,1-0,5% w komorze, dwutlenku węgla 0,03% - do 2% w komorze. Inne różnice są widoczne w budowie oraz wielkości komór: hiperbaryczna to najczęściej jedno- lub dwuosobowa, a normobaryczna pomieści wiele osób, nawet 10 lub więcej. W komorze hiperbarycznej tlen jest podawany za pomocą rurki lub maski, w normobarycznej nie ma żadnego dodatkowego sprzętu - można siedzieć, czytać, a nawet pracować na laptopie podczas terapeutycznej sesji. Jaki jest maksymalny czas zabiegu? W urządzeniu hiperbarycznym jest to 2-godzinna sesja, w normobarycznym w zasadzie nie ma żadnych ograniczeń. 

Terapia tlenem hiperbarycznym jest remedium na wiele przykrych dolegliwości. Jedną z nich jest borelioza. Przeprowadzono już niejedno badanie, dowodzące o skuteczności tej terapii w leczeniu tego schorzenia. W wielu krajach na całym świecie - Japonii, Chinach czy Ameryce Północnej - sesje w komorze hiperbarycznej są standardową i zalecaną procedurą wspomagającą leczenie boreliozy. Więcej wyjaśniamy poniżej. 

Borelioza - podstawowe informacje o tej chorobie

Borelioza to nazwa potoczna choroby, funkcjonującej pod nazwą krętkowicy kleszczowej, choroby z Lyme lub boreliozy z Lyme. Jest wieloukładową chorobą zakaźną, powstająca na skutek ukłucia kleszcza lub innego kłującego owada (komara, pchly, wszy i innych). W wyniku ukłucia dochodzi do zakażenia bakteriami z grupy krętków Borrelia burgdorferi.

Pierwszy, najbardziej charakterystyczny objaw to rumień wędrujący. Kiedy się pojawia na skórze? Już po 7 dniach, ale nawet do 3 tygodni od ugryzienia. Rumień wygląda dość charakterystycznie, trudno go pomylić z innym ugryzieniem: w środku jest zaczerwieniony, stopniowo blednie, ale jego brzegi stają się ponownie zaczerwienione (zdaniem niektórych przypomina wtedy tarczę strzelniczą).

Poza rumieniem inne objawy boreliozy to zmęczenie, zawroty i bóle głowy, aczkolwiek rzadko kiedy są one odpowiednio interpretowane, bo występują przy wielu innych chorobach. Inny charakterystyczny dla boreliozy symptom to porażenie nerwu twarzowego. 

Borelioza - leczenie

Borelioza to przypadłość bakteryjna. Jakie w związku z tym są metody jej leczenia? Z reguły zalecana jest antybiotykoterapia. Najczęściej stosuje się leki z grupy tetracyklin, penicylin lub cefalosporyn. Co jeśli nie działają? Wówczas można sięgnąć po antybiotyki makrolidowe. Zastosowanie odpowiedniego schematu leczenia jest bardzo ważne, bo borelioza może doprowadzić do zaburzeń neurologicznych lub zaatakować stawy. 

Komora hiperbaryczna a borelioza 

Inną metodą leczenia tej przypadłości jest komora hiperbaryczna. Choroba jest wywoływana przez krętki z rodzaju Borrelia - są one beztlenowe, dlatego wysokie stężenie tlenu to środowisko, w którym umierają. Skuteczność stosowania tlenu hiperbarycznego w leczeniu boreliozy potwierdzają liczne badania. Szybkie i pozytywne skutki terapii tlenem hiperbarycznym zaobserwowano u większości pacjentów, u których antybiotyki nie przyniosły pożądanych rezultatów.

Komora hiperbaryczna na boreliozę

Sesje w komorze hiperbarycznej na boreliozę będą skuteczne pod warunkiem, że wykonana zostanie seria. Cykl życia krętki z rodzaju Borrelia trwa od 28 do 32 dni, dlatego zalecane są wizyty w komorze w serii do 40 razy (najlepiej codziennie). Zaburzy to cykl rozwojowy tej bakterii.

Poza widoczną likwidacją rumienia, zabieg poprawia ogólne samopoczucie pacjenta i jego odporność. Komorę można stosować w charakterze uzupełnienia konwencjonalnej terapii antybiotykami.

Do zabiegu w komorze hiperbarycznej najlepiej przystąpić jak najszybciej od momentu zakażenia. 

Komora hiperbaryczna na boreliozę a efekt Jarischa-Herxheimera

Zastosowanie tlenoterapii hiperbarycznej do leczenia boreliozy może wywołać u pacjenta efekt Jarischa-Herxheimera. Na czym polega i jak się objawia? To reakcja organizmu na wydzieloną w dużej ilości toksynę bakterii borrelii. Objawy, jakie mogą się wówczas pojawić, to gorączka, bóle głowy, nudności i dreszcze - są to pożądane symptomy i sygnał, że organizm pozbywa się tego nieproszonego gościa i rozpoczęła się intensywna produkcja toksyn w mechanizmie obronnym bakterii. 

Hipoksja - co to jest? Hipoksja a hipoksemia - czy to synonimy czy dwa zupełnie różne schorzenia? Na te i inne pytania odpowiadamy w najnowszym artykule. 

Hipoksja - co to właściwie jest?

Hipoksja - co to jest? Najkrótsza odpowiedź na to pytanie zawiera się w dosłownie dwóch słowach: niedotlenienie organizmu. Nieco rozwijając ten temat warto też dodać, że to niedobór tlenu w tkankach w stosunku do zapotrzebowania, wiodący do niedotlenienia organizmu. Są różne rodzaje hipoksji, o czym piszemy więcej poniżej. Przyczyny występowania tego schorzenia to różnego rodzaju choroby układu oddechowego i choroby krążenia. Inne choroby. które wywołują w organizmie ten stan, to astma oraz jedno z powikłań cukrzycy, czyli kwasica mleczanowa. 

Hipoksja a hipoksemia

Wiele osób zastanawia się, czy jest jakaś różnica pomiędzy hipoksją a hipoksemią, bo niekiedy pojęć tych używa się wymiennie w charakterze synonimów. Jednak znaczą one trochę coś innego. Są to zbliżone do siebie stany, ale nie identyczne. Hipoksja jest pojęciem szerszym, oznaczającym niedotlenienie całego organizmu. Z kolei hipoksemia to obniżone utlenowanie krwi tętniczej.

Hipoksja i jej rodzaje

Hipoksja dzieli się na kilka typów - wśród nich wymienić należy:

• hipokseniczną - występująca u osób z chorobami układu oddechowego. Powód jej występowania? Zmniejszona dyfuzja tlenu w płucach przez pęcherzyki płucne
• krążeniową - występująca u osób ze spowolnionym przepływem krwi w organizmie. u których układ krążenia nie może przeprowadzić odpowiedniego przepływu krwi, w wyniku czego narządy wewnętrzne są niedotlenione. 
• anemiczną - występująca u osób z obniżonym poziomem hemoglobiny we krwi, 
• toksyczną - występująca u osób zatrutych np. cyjankiem. 

Poza wymienionymi powyżej rodzajami hipoksji, istnieją też jeszcze inne typy. Jakie? Między innymi hiperbaryczna, występująca u nurków oraz wysokościowa, obserwowana u himalaistów i innych miłośników wspinaczek na górskie szczyty. 

Hipoksja i typowe jej objawy

Czym objawia się hipoksja? Czy istnieją jakieś charakterystyczne dla niej symptomy? W dużej mierze zależy to od tego, z jakim jej rodzajem mamy do czynienia. Typowym objawem hipoksji wysokościowej są zawroty głowy i wymioty, halucynacje i przyspieszenie tętna, w najgorszym zaś wypadku obrzęk mózgu oraz płuc i śmierć. Najbardziej charakterystycznym symptomem hipoksji hipoksemicznej jest sinica centralna. Jest to zlokalizowane w okolicach ust, języka i błon śluzowych niebieskawe zabarwienie. Inne, mniej typowe objawy, które łatwo pomylić z innymi przypadłościami, to zawroty i bóle głowy, zmęczenie i zaburzenia widzenia.

Hipoksja a COVID-19

W dobie pandemii koronawirusa często pojawia się temat hipoksji. W jakim kontekście? U niektórych osób zakażonych wirusem SARS-CoV-2 zaobserwowano tzw. ukrytą hipoksję, nazywaną także cichą hipoksją. Jest to stan, w którym poziom wysycenia krwi tlenem spada poniżej normy, ale pacjent nie odczuwa tego skutków. To bardzo niebezpieczne, bo gdy poziom wysycenia krwi tlenem spada poniżej 85-80%, stanowi to realne zagrożenie dla życia. Wiele osób zaopatruje się w saturator, czyli niewielkich rozmiarów urządzenie pulsoksymetr, którym da się wykonać pomiar wysycenia krwi tlenem, czyli tak zwaną saturację.

Hipoksja i metody jej leczenia

Jakie są sposoby leczenia hipoksji? Przede wszystkim nie leczy się samej hipoksji, a raczej choroby, które wraz z nią występują, a więc na przykład przewlekła obturacyjna choroba płuc, astma, rozedma płuc i inne. Objawowo i doraźnie stosuje się tlenoterapię, czyli podawanie pacjentowi tlenu, by wysycić nim krew. Na tym polu wysoką skutecznością wykazuje się tlenoterapia hiperbaryczna w komorze hiperbarycznej, czyli zastąpienie wdychanego powietrza tlenem podawanym pod zwiększonym ciśnieniem. 

Wiek, grawitacja, niezdrowy styl życia, niski poziom nawodnienia, zgubne nałogi, predyspozycje genetyczne - to wszystko czynniki, sprzyjające szybszemu starzeniu się skóry i utracie przez nią jędrności. W artykule przedstawiamy sposoby, jak ujędrnić skórę i dlaczego w tym celu stosuje się tlen. 

Dlaczego skóra traci jędrność?

Skóra traci jędrność, bo z wiekiem jej komórki produkują coraz mniej kolagenu i elastyny. To właśnie te występujące w skórze właściwej białka są odpowiedzialne za jej jędrność i sprężystość. Innych przyczyn utraty jędrności można upatrywać w nieodpowiedniej diecie i niewłaściwym poziomie nawodnienia. Szacuje się, że dorosła osoba powinna wypijać dziennie około 30 ml wody na każdy kilogram swojego ciała. Zbilansowana dieta poprawia wygląd skóry, paznokci i włosów, a nawet - jeśli zawiera antyoksydanty - powstrzymuje procesy starzenia się.

Bardziej jędrną skórę mają osoby aktywne fizycznie, jednak niektóre partie trudno wyćwiczyć. W przypadku skóry twarzy może to być samodzielny masaż lub w wyspecjalizowanym w tym zakresie gabinecie. Odpowiednia pielęgnacja także jest nie bez znaczenia - stosowanie odpowiednich kosmetyków, dopasowanych do rodzaju naszej skóry, staranny demakijaż, nawilżanie (nawet skóry mieszanej lub tłustej) zaowocuje piękną, promienną cerą. 

Większość używek nie sprzyja zachowaniu skóry jędrnej i sprężystej. Palenie papierosów i picie alkoholu - szczególnie w nadmiarze - sieje spustoszenie w całym organizmie, negatywnie wpływając też na stan skóry. Opalanie się - w solarium lub w naturalny sposób na słońcu - także przesusza skórę i pozbawia jej jędrności. Zawsze warto pamiętać o kremach z filtrem i to przez okrągły rok, a nie tylko latem. Niestety niektóre przypadłości skórne się dziedziczy - np. sine cienie pod oczami - problem, którego przyczyną jest płytko unaczyniona skóra. Szybsze wiotczenie skóry i zmarszczki także można odziedziczyć w genach po przodkach. 

Jak ujędrnić skórę?

Trudno o jedną krótką odpowiedź na pytanie o to, jak ujędrnić skórę. Całkowicie lub niemal całkowicie darmowymi metodami jest wdrożenie w życie nowych nawyków żywieniowych oraz dbanie o odpowiedni poziom nawodnienia każdego dnia. Do swojego codziennego jadłospisu warto wprowadzić składniki bogate w witaminy z grupy B oraz witaminę E, nazywaną witaminą młodości: jajka, rośliny strączkowe i wątróbkę. inny sposób,. jak ujędrnić skórę, to ruch i regularna aktywność sportowa. Ćwiczenia gwarantują zachowanie skóry długo w dobrym stanie. Stan skóry i jej jędrność poprawią masaże i inne zabiegi, wykonywane w gabinetach kosmetycznych i salonach SPA. Niektóre z nich stosowane są na całe ciało, a inne na poprawę owalu twarzy, który wraz z wiekiem zmienia się na niekorzyść 

Jak ujędrnić zwiotczałą skórę za pomocą tlenu?

Jeszcze inny sposób, jak ujędrnić zwiotczałą skórę, to wykorzystanie tlenu. Na rynku kosmetyków znajduje się wiele specyfików z aktywnym tlenem. W salonach SPA oraz gabinetach kosmetycznych i medycyny estetycznej także stosuje się dobroczynne właściwości tego gazu. Przykładem takich zabiegów jest infuzja tlenowa, czyli wykorzystanie tlenu hiperbarycznego do wtłaczania aktywnych, odmładzających substancji do głębokich warstw skóry i naskórka twarzy bez jej nakłuwania. Inny popularny zabieg z tlenem to oxybrazja, czyli rodzaj mechanicznego peelingu podczas którego usuwany jest martwy naskórek  za pomocą tlenu oraz aplikowanego pod ciśnieniem strumienia soli fizjologicznej. 

Jak ujędrnić zwiotczałą skórę? Tlenem hiperbarycznym!

Jak ujędrnić zwiotczałą skórę? Jeszcze inny na to pomysł to seria zabiegów w komorze podczas tlenoterapii hiperbarycznej. Podawany podczas takiego zabiegu czysty tlen już po pierwszej sesji poprawia wygląd skóry - staje się promienna, zdrowa i dotleniona. Zachęcamy do wizyty w naszej klinice i sesji w komorze hiperbarycznej!

Niektóre choroby, np. COVID-19, a także zgubne nałogi, np. palenie, pozostawiają po sobie przykre dolegliwości. Zmiany w płucach lub zmniejszona ich pojemność oraz trudności z oddychaniem to typowe symptomy. Czy regeneracja płuc jest w ogóle możliwa? Postępuje samoistnie czy da się jakoś przyspieszyć ten proces?

Regeneracja płuc domowymi sposobami - czy to możliwe?

Czy istnieją domowe sposoby na regenerację płuc? Nic nie zastąpi terapii farmakologicznej i rehabilitacji oddechowej. W wielu przypadkach, np. u osób pracujących w zapylonych pomieszczeniach czy palaczy, zmiany w płucach mogą być na tyle zaawansowane, że nie pomogą proste, domowe patenty. Z drugiej strony każda osoba zdrowa może z nich skorzystać, by poprawić pojemność swoich płuc oraz wydolność fizyczną organizmu. Są na przykład mieszanki ziół do picia na płuca i drogi oddechowe. Znajdujące się w takich herbatkach rośliny i przyprawy, np. lukrecja, kurkuma, tymianek, podbiał, babka lancetowata czy imbir, łagodzą stany zapalne i podrażnienia układu oddechowego, wspierają też zachowanie drożności dróg oddechowych i poprawiają ogólną odporność. 

Inne patenty na regenerację płuc to ćwiczenia oddechowe - można je wykonywać samodzielnie w domowym zaciszu o dowolnej porze dnia. Warto nauczyć się, jak oddychać przeponą, bo podczas takiego oddechu pobiera się do 10 razy więcej tlenu niż oddechem płytkim. Wykonuje się go klatką piersiową przy jednoczesnym unoszeniu ramion i łopatek. Ćwiczenia oddechowe są wskazane u każdego - także u osób zdrowych, by poprawić kondycję układu oddechowego i pojemność płuc. Także niektóre rodzaje ćwiczeń sprzyjają płucom - najskuteczniejszym sposobem na zwiększenie ich pojemności są treningi aerobowe. Prowadzą do zwiększenia wymiany tlenowej w organizmie, a przy okazji też dochodzi do intensywnego spalania tkanki tłuszczowej.

Regeneracja płuc po COVID-19

W trakcie pandemii koronawirusa przeprowadzono już niejedne badania w kontekście tego, jaką zdolność regeneracji mają nasze płuca. Naukowcy z Holandii na próbie kilkuset pacjentów, którzy przeszli COVID-19, wykazali, że płuca większości z nich dobrze się regenerują  Tylko w przypadku osób, które wymagały pobytu na oddziale intensywnej terapii, pozostały resztkowe uszkodzenie tkanki płucnej, jednak w bardzo ograniczonym zakresie. 

Wiele ośrodków oferuje programy do regeneracji płuc po COVID-19 i rekonwalescencję po tej chorobie. W naszej klinice można skorzystać z dobroczynnych właściwości tlenu podczas tlenoterapii hiperbarycznej.  Pamiętajmy jednak, że nie zastąpi ona kuracji farmakologicznej i służyć może wyłącznie jako wsparcie dla innych, konwencjonalnych metod leczenia.

Warto zaznaczyć, że nie u każdej osoby, która przeszła koronawirusa i jest ozdrowieńcem, występują zmiany w płucach. U części, która miała łagodny przebieg, ich nie ma, u innych się cofają, ale jest też grupa, której towarzyszyło śródmiąższowe zapalenie płuc - to właśnie oni są narażeni na przewlekłe powikłania w postaci na przykład włóknienia płuc. U najcięższych przypadków regeneracja płuc będzie trwać wiele lat, przy trwałych uszkodzeniach dużego obszaru tego organu niezbędny będzie przeszczep.

Regeneracja płuc po paleniu

Czy regeneracja płuc po paleniu przez wiele lat papierosów jest w ogóle możliwa? Przede wszystkim najlepsze. co można zrobić, to porzucić ten zgubny nałóg. Przeprowadzono już dziesiątki badań na temat szkodliwości palenia papierosów - każda świadoma osoba zdaje sobie sprawę z tego, jakie są tego zdrowotne konsekwencje. Szacuje się, że w skali roku aż 4 miliony osób umiera z powodu palenia, dlatego każdy moment jest dobry, by raz na zawsze pożegnać się z tym nałogiem. Dla nałogowych palaczy mamy dobre wieści: już dobę od wypalenia ostatniego papierosa płuca zaczynają się oczyszczać i z organizmu całkowicie znika dwutlenek węgla, po 9 miesiącach regenerują się rzęski, które oczyszczają płuca. W kolejnych miesiącach i latach kilkukrotnie zmniejsza się ryzyko wystąpienia wielu groźnych chorób na czele z rakiem płuc i chorobą niedokrwienną serca. 

Czy istnieją zabiegi rekomendowane do regeneracji płuc po paleniu? Tak, jednym z nich jest sesja w komorze hiperbarycznej. Wykonanie serii poprawi stan górnych dróg oddechowych i przyspiesza oczyszczanie płuc i rzęsek z substancji smolistych, pochodzących z papierosów. Regularne seanse w komorze z tlenem hiperbarycznym sprawiają, że organizm oczyszcza się i samoistnie zaczyna odrzucać wszelkie toksyczne substancje. 

Coraz więcej osób inwestuje w inhalator - najprostsze modele tlenowe są niemal na każdą kieszeń. Przyrząd ten jest zalecany jako wsparcie w leczeniu różnych przypadłości, a także prewencyjnie. W jakich dokładnie sytuacjach inhalacja tlenem to dobry pomysł i czy można bezpiecznie ją przeprowadzić w domowym zaciszu?

Tlen do inhalacji popularnym lekiem na różne schorzenia

Tlen do inhalacji, nazywany także tlenem inhalacyjnym, jest stosowany przede wszystkim w przypadkach niedotlenienia. Popularne zlecenie, kiedy jest on rekomendowany, to pacjenci, u których zaburzone zostało ciśnienie tlenu w tkankach..Tlen do inhalacji - sprzedawany w butlach o różnej pojemności - wdychany przez pacjenta zwiększa stężenie tlenu we wdychanych gazach, a tym samym podwyższa stężenie tlenu w pęcherzykach płucnych i daje wzrost prężności tlenu we krwi opuszczającej płuca. 

W takiej butli znajduje się sprężony gaz, który nie jest stuprocentowo, czysty tylko w mniejszym stężeniu (np. 99,4%-99,5%). Dlaczego? Długotrwałe oddychanie czystym tlenem jest szkodliwe i niebezpieczne. Więcej na ten temat można przeczytać w tekście oddychanie czystym tlenem - na co pomaga?

Sprzedawane w sklepach stacjonarnych i e-sklepach tleny inhalacyje to gotowe do użytku zestawy, składające się m.in. z butli z tlenem oraz maski do oddychania tym gazem. Butle liczą kilka litrów, co w zupełności wystarczy na prywatny użytek. Szacuje się, że puszka z 4,5 litrami tlenu inhalacyjnego wystarczy na około 35 wdechów po 2 sekundy każdy. 

Inhalacja tlenem w przypadkach niedotlenienia

Inhalacja tlenem jest wskazana przede wszystkim u osób, które cierpią na hipoksję hipoksyczną. Jest to stan, w którym zawartość tlenu w organizmie jest zmniejszona. Skąd ten ubytek? Powodem jest niecałkowite utlenowanie krwi podczas jej przepływu przez pęcherzyki płucne i obniżenie prężności tlenu w krwi tętniczej. Hipoksja hipoksyczna dotyka osoby, które cierpią na różne choroby układu oddechowego lub borykają się z powikłaniami po zapaleniu płuc. Przypadłość ta może się pojawić też u osób zdrowych - np. w czasie pobytu w górach na znacznych wysokościach nad poziomem morza. 

Inhalacja tlenem podczas tlenoterapii jest wskazana u osób z prawidłowym zużyciem tlenu, ale zmniejszoną prężnością tlenu w mieszanej krwi żylnej podczas oddychania powietrzem atmosferycznym - innymi słowy jest to opisana powyżej hipoksja hipoksyczna. Z kolei w wypadku hipoksji histotoksycznej, czyli stanu hipoksji powodowanej zahamowaniem procesów utleniania w tkankach, tlenoterapia tego rodzaju nie jest wskazana, podobnie jak w przypadkach hipoksji anemicznej i zastoinowej. 

Inne przykłady, kiedy inhalacja tlenem jest pomocna

Inhalacja tlenem to remedium na inne, mniej poważne dolegliwości niż schorzenia układu oddechowego i wynikająca z nich hipoksja hipoksyczna. Jakie to wskazania? U osób, intensywnie i regularnie uprawiających sport - dzięki inhalacjom tlenem ciało szybciej się zregeneruje nawet po dużym wysiłku. Na inhalację tlenem decydują się osoby, które borykają się z bezsennością, mają stresującą pracę lub uporczywe migreny, a także uczący się do matury lub ważnego egzaminu uczniowie i studenci. 

Inhalacja tlenem to zatem remedium na ogólne zmęczenie, złe samopoczucie, spadki nastroju, bezsenność, bóle głowy, problemy z pamięcią i koncentracją. Innym, mniej oczywistym zastosowaniem tlenu do inhalacji jest wsparcie procesów detoksykacji, stale zachodzących w organizmie, co przyda się szczególnie mieszkańcom miast z wysokim poziomem zanieczyszczenia powietrza i smogiem. 

Inhalacja tlenem polecana jest także kierowcom, bo redukuje senność i poprawia koncentrację oraz szybkość reagowania. Mogą po nią sięgnąć także pracownicy umysłowi, bo takie inhalacje redukują napięcia i wspierają procesy pamięciowe. Pracownicy fizyczni? Też - by zregenerować się po dużym wysiłku. Inhalacje tlenem są też rekomendowane u osób z obniżoną odpornością i przewlekle chorych, bo gaz ten w czystej postaci przyspiesza usuwanie z organizmu zanieczyszczeń, toksyn, wirusów i bakterii. 

Wszystkie osoby zainteresowane sprawdzeniem tego, jak czysty tlen działa na ich organizm, zapraszamy na wizytę w naszej klinice i zapisanie się na pierwszą sesję w komorze hiperbarycznej. 

Przeczytaj też: Hipoksja - co to jest?

Na świecie nadal szaleje pandemia COVID-19. Czy tlenoterapia hiperbaryczna jest remedium na uporanie się z przykrymi dolegliwościami po przebyciu tej choroby? Spróbujemy zastanowić się nad tą kwestią, a także wyjaśnimy, które typy tlenoterapii sprawdzają się w trakcie i po koronawirusie. 

Tlenoterapia a COVID-19

Tlenoterapia różnego typu - domowa, hiperbaryczna, normobaryczna - znalazła zastosowanie u osób, które przechodziły COVID-19 i nadal borykają się z przykrymi tego konsekwencjami. Jakimi? Najczęściej są to dolegliwości, takie jak:

• osłabienie
• obniżona odporność
• problemy z oddychaniem
• ataki duszności
• problemy z pamięcią
• zaburzenia koncentracji
• osłabione funkcjonowanie niektórych narządów (nerek, wątroby, płuc)
• bóle stawów
• bóle głowy
• zmęczenie
• zaburzenia odżywiania z utratą masy ciała
• problemy ze snem

COVID-19 -  tlenoterapia w trakcie i po przebytej chorobie

Większość pacjentów, która przechodzi objawowo COVID-19, w mniejszym lub większym stopniu ma problemy z oddychaniem i duszności. Najcięższe przypadki wymagają respiratora, lżejsze podawania tlenu np. przy pomocy maski. Typowym symptomem, że organizm jest niedotleniony, jest zbyt niska saturacja, czyli nasycenie krwi tlenem. Prawidłowy wynik dla dorosłej osoby nieobciążonej żadnym poważnym schorzeniem układu oddechowego, jak astma czy k POChP, czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc, to przedział 95-99%. Gdy spada poniżej tego pułapu, należy skonsultować się z lekarzem, poniżej 80-85% jest zagrożeniem dla życia. 

Akcesoria do użytku domowego

W dobie pandemii koronawirusa coraz więcej osób inwestuje w akcesoria medyczne, jak np. przyrząd do pomiaru saturacji, czyli pulsoksymetr. Rośnie też świadomość zagrożeń, jakie mogą być konsekwencje bagatelizowania symptomów w trakcie lub po przebyciu tej choroby. Nawet bezobjawowy czy skąpoobjawowy koronawirus warto monitorować, np. za pomocą wspomnianego wcześniej pulsoksymetru. W razie, gdy saturacja zacznie oscylować wokół poziomu 95%, będzie można zareagować w odpowiednim momencie. Często też u osób, które przechodziły COVID-19, nawet po wielu tygodniach czy miesiącach od choroby zdarzają się problemy z układem oddechowym czy duszności. W wielu przypadkach zalecana jest m.in.  rehabilitacja oddechowa lub terapia tlenem hiperbarycznym. 

COVID-19 i tlenoterapia hiperbaryczna - czy jest wskazana?

W ubiegłym roku przeprowadzono badania w chińskim mieście Wuhan. Wyniki? W przypadku pacjentów z niewydolnością płucną spowodowaną COVID-19 osiągnięto bardzo dobre lecznicze rezultaty. Już po kilku sesjach pacjenci - również w ciężkim stanie - mieli łagodniejsze objawy, ustępowały duszności i wyrównywał się ich oddech. Należy jednak bardzo wyraźnie napisać, że tlenoterapia hiperbaryczna nie leczy koronawirusa, ale minimalizuje skutki uboczne hipoksji, czyli niedoboru tlenu w tkankach w stosunku do zapotrzebowania. Organizm jest bardziej wydolny i szybciej się regeneruje. 

Tlenoterapia także profilaktycznie

Lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego zachęcamy do wizyty w naszej warszawskiej klinice, by profilaktycznie odbyć serię sesji w komorze hiperbarycznej. Co można osiągnąć? Poprawić ogólną odporność organizmu, wydolność oraz kondycję. Silniejszy organizm będzie skutecznie walczyć z różnego rodzaju infekcjami, wirusami i stanami zapalnymi. 

W dzisiejszym artykule odpowiemy na ogólne i bardzo podstawowe pytanie postawione w tytule. O tym, czym jest komora i w jakich celach jest stosowana, spróbujemy odpowiedzieć poniżej. Przedstawimy też podział tych urządzeń. 

Komora hiperbaryczna - co to właściwie jest?

Komora hiperbaryczna - co to właściwie jest? Najprostsza i najkrótsza definicja zamyka się w stwierdzeniu, że to rodzaj zbiornika ciśnieniowego, umożliwiającego kontrolowanie środowiska w jego wnętrzu. Mowa o parametrach, takich jak temperatura, ciśnienie czy poziom wilgotności. W zależności od konkretnego rodzaju i wielkości komory, w jej wnętrzu ciśnienie wynosi minimum 1,4 ATA, ale często jest też stosowane 2,5 ATA. Pierwszy prototyp komory pochodzi z XVII wieku, na szerszą skalę i europejski rynek produkt ten zawitał w XIX wieku. Dopiero od kilkudziesięciu lat, za sprawą dobrze udokumentowanych sukcesów w leczeniu oparzeń i zatrucia dwutlenkiem węgla, komory zdobyły właściwe uznanie. 

Rodzaje komór

Komory dzielą się według kilku różnych klasyfikacji. Jedna z nich uwzględnia to, ile osób zmieści się w zbiorniku, a są to:

1. komory jednoosobowe - jak sama nazwa wskazuje tego typu zbiorniki nadają się dla jednego pacjenta,
2. komory wieloosobowe - w tym wypadku można mówić o różnych podgrupach: dwuosobowych komorach lub zbiornikach, mieszczących nawet kilkanaście osób. Większa komora hiperbaryczna to doskonała opcja na sesję z dzieckiem, kiedy rodzic chce być z nim podczas terapii lub też na obecność z chorym jego opiekuna. 

Komory dzielą się także na miękkie i twarde. Kolejna ich klasyfikacja to ze względu na kształt. Komora cylindryczna umożliwia zabieg w pozycji leżącej, a kulista w pozycji siedzącej.  Im większa komora, tym większe w jej wnętrzu jest ciśnienie - najniższe będzie w komorze jednoosobowej, wyższe w dwu- i wieloosobowej. Innym, wyjątkowym rodzajem komory hiperbarycznej, jest worek Gamowa. Jest to przenośne urządzenie, które można ze sobą zabrać na przykład do wspinaczki górskiej i użyć w przypadku wystąpienia objawów choroby wysokościowej.

Na rynku akcesoriów medycznych pojawiają się coraz to nowsze i innowacyjne propozycje. Również w zakresie komór stale poszerzana jest oferta tych urządzeń. Na uwagę zasługują np. przestronne modele, do których można wjechać wózkiem inwalidzkim lub wnieść pacjenta na noszach.

Komora hiperbaryczna - co to jest w kontekście leczniczym?

Odpowiedź na pytanie o to, komora hiperbaryczna - co to jest w kontekście medycznym:? Jedna ze skuteczniejszych metod leczenia różnego rodzaju schorzeń i dolegliwości układu oddechowego, krążenia, chorób skóry, anemii, bezsenności, autyzmu i bezpłodności. Dotlenienie tkanek ma zbawienny wpływ na ich szybszą regenerację i odbudowę. Rany, urazy czy kontuzje znacznie szybciej się goją, poprawie ulega wydolność organizmu i kondycja. Komora hiperbaryczna jest bezpieczna i przyspiesza leczenie wielu schorzeń, a dzięki temu redukuje czas rekonwalescencji i dochodzenia do siebie nawet o kilkanaście-kilkadziesiąt procent w porównaniu do osób, które nie skorzystały z możliwości tlenu hiperbarycznego. 

Co to jest komora hiperbaryczna? Podsumowanie i wnioski

Podsumowując rozważania, co to jest komora hiperbaryczna - najkrótsza na to pytanie odpowiedź zawiera się w stwierdzeniu, że to szczelny zbiornik, w którym podawany jest czysty tlen pod wysokim ciśnieniem. To też zarazem jedna ze skuteczniejszych metod leczenia m.in. zatrucia tlenkiem węgla, oparzeń, powikłań po COVID-19 i boreliozy. 

Wszystko w nadmiarze może zaszkodzić - nawet coś, co pozornie kojarzy się ze zdrowiem i lepszym samopoczuciem, jak witaminy czy wszechobecny w medycynie i ratownictwie tlen. W dzisiejszym artykule zastanowimy się, czy podawanie tlenu jest szkodliwe i w jakich przypadkach może być niebezpieczne. Podpowiemy także, co robić, by osiągać dobre, lecznicze efekty. 

Czy podawanie tlenu jest szkodliwe? Tak, ale w nieodpowiedni sposób

Niezwykle ważne z punktu widzenia pacjenta, który chce rozpocząć jakiś rodzaj tlenoterapii (np. tlenem hiperbarycznym w naszej warszawskiej klinice), jest, by robił to pod okiem wykwalifikowanego personelu lub lekarza kierującego. Specjalista pomoże zdecydować o tym, jaka liczba zabiegów i długość sesji najlepiej sprawdzi się w danym przypadku, a także, czy istnieją przeciwwskazania, które przekreślają możliwość udziału w tego rodzaju terapii. 

Bezpieczne podawanie tlenu w warunkach domowych

By podawanie tlenu było w pełni bezpieczne, zostały zaprojektowane urządzenia i rozwiązania, podające lub produkujące (jak koncentratory, pobierające tlen z powietrza) tlen, który nie jest czysty w 100% tylko np. na poziomie 93% (niektóre modele wspomnianego powyżej koncentratora zapewniają właśnie taki poziom czystości). Z czego to wynika? Z tego, że czysty tlen podawany przez dłuższy czas - od 6 godzin wzwyż - może uszkadzać organy. 

Więcej na temat oddychania czystym tlenem można przeczytać w innym artykule na naszym blogu - zachęcamy do lektury. 

Czasem u pacjentów, borykających się z przewlekłą lub postępującą niewydolnością oddechową, zalecane jest DLT, czyli domowe leczenie tlenem. Należy jednak bezwzględnie przestrzegać zaleceń odnośnie dawek, stężenia i ilości dobowej. Podawanie tlenu może się odbywać w trybie ciągłym, pulsacyjnym lub w trybie nocnym - wszystko zależy od potrzeb pacjenta i jego stanu zdrowia. W przypadku poważnych chorób, jak POChP, czyli przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, rekomendowane jest podawanie tlenu nawet codziennie przez 12 do 24 godziny na dobę. 

Czy podawanie tlenu jest szkodliwe? Zaufaj specjalistom!

Czy podawanie tlenu jest szkodliwe? Działania na własną rękę, bez wsparcia lekarza lub wyspecjalizowanych w tlenoterapii pracowników, może przynieść poważne konsekwencje. Jakie? W najgorszym wypadku doprowadzić nawet do trwałego uszkodzenia organów i zmian w płucach.

W komorze hiperbarycznej podawany jest tlen o czystości sięgającej 100%, a każda sesja trwa od 60 do 90 minut. Czas ten został starannie przemyślany, by pacjent osiągnął jak najlepsze lecznicze efekty w jak najkrótszym czasie, ale w sposób w pełni bezpieczny dla organizmu.

Podsumowując: podawanie tlenu powinno odbywać się po konsultacji z lekarzem ratownikiem medycznym lub inną, wyspecjalizowaną w tym temacie, osobą. 

W naszej warszawskiej klinice BodyOxy gwarantuje pełne wsparcie i fachowe doradztwo odnośnie tego, jak często i długo oddawać się sesjom w komorze podczas tlenoterapii hiperbarycznej. Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do wizyty.